poniedziałek, 27 lutego 2012

Jeden-zero

5 luty 2012, godz. 8.50, Lotnisko w Bergamo.

- Spokojnie, na razie spróbujmy to załatwić metodami pokojowymi. – Baldziu jak zwykle nie tracił zdrowego rozsądku. Jako wielokrotny kandydat na radnego wiedział, co to jest dyplomacja i jak ją stosować w praktyce.
- E? – Spytał Qorba, dla którego sformułowanie „metodami pokojowymi” było w tym dniu zbyt trudne do zrozumienia – Znaczy się w ryj?
- Nie! Najpierw porozmawiamy! – Odparł z naciskiem Baldziu i żeby odwrócić uwagę brata dodał, wskazując na podajnik bagaży – Patrz! Twoja torba jedzie!
- Aha! - Qorba opuścił przyjaciół, podszedł do podajnika i zaczął się siłować ze swoim bagażem. Póki co bagaż był górą.

Uff, pomyślał Baldziu. Mało brakowało. Trzeba szybko rozładować napięcie, bo może to się źle skończyć. Ok. Działamy!
- Stefan, podejdź do tego w mundurze i spróbuj z nim porozmawiać. Dowiedz się o co im chodzi. Tylko proszę cię grzecznie! Ja pogadam z tym spoconym.
- Okej. – Zgodził się Stefan i podszedł do Mundurowego.
- A ty, – tym razem Baldziu zwrócił się do Hipsterki, – zajmij czymś Qorbę, bo jak tutaj wróci, to może być znowu gorąco.
- Dobra! Zagram z nim w Angry Birds. To go powinno zająć.
- Nie! Lepiej wyciąg z mojej walizki Jägera i daj mu się napić.

Zajęty rozmową Baldziu nie zauważył, że Błyszcząca Kurtka korzystając z chwilowej nieuwagi Polaków, ominął ich i szybkim krokiem kierował się w stronę drzwi z napisem „Solo per il personale”.
- Halo! Signore! – Zawołał. Ale signore Błyszcząca Kurtka już go nie słyszał. Znikał właśnie za drzwiami pomieszczenia dla personelu. Jeden-zero dla makaronów, pomyślała Hipsterka patrząc z boku na całą sytuację.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz